بارالها!
در پيشگاه تو ايستاده ام،
و دستهايم را بسوى تو بلند كرده ام،
آگاهم كه در بندگى ات كوتاهى نموده و در فرمانبرى ات سستى كرده ام،
اگر راه حيا را مى پيمودم از خواستن و دعا كردن مى ترسيدم...
ولى … پروردگارم!
آن گاه كه شنيدم گناهكاران را به درگاهت فرا مى خوانى ،
و آنان را به بخشش نيكو و ثواب وعده مى دهى ،
... براى پيروى ندايت آمدم،
و به مهربانى هاى مهربانترين مهربانان پناه آوردم.
و به وسيله پيامبرت كه او را بر اهل طاعتت برترى داده، و اجابت و شفاعت را به او بخشيدى ،
و به وسيله برترين زن،
و به فرزندانش، كه پيشوايان و جانشينان اويند،
و به تمامى فرشتگانى كه به وسيله اينان به تو روى مى كنند، و در شفاعت نزد تو، آنان را كه خاصان درگاه تواند، وسيله قرار مى دهند، به تو روى مى آورم.
... پس بر ايشان درود فرست،
و مرا از دلهره ملاقاتت درامان دار،
و مرا از خاصّان و دوستانت قرار ده،
پيشاپيش، خواسته و سخنم را آنچه سبب ملاقات و ديدن تو مى شود قرار دادم
اگر با اين همه، خواسته ام را رد كنى ، اميدهايم به تو به يأس مبدّل مى گردد،
همچون مالكى كه از بنده خود گناهانى ديده و او را از درگاهش رانده،
و آقايى كه از بنده اش عيوبى ديده و از جوابش سر باز مى زند.
واى بر من اگر رحمت گسترده ات مرا فرانگيرد،
اگر مرا از درگاهت برانى ، پس به درگاه چه كسى روى كنم؟
اما... اگر براى دعايم درهاى قبول را گشوده، و مرا از رساندن به آرزوهايم شادمان گردانى ، چونان مالكى هستى كه لطف و بخششى را آغاز كرده، و دوست دارد آن را به انجام رساند، و مولايى را مانى كه لغزش بنده اش را ناديده انگاشته و به او رحم كرده است.
در اين حالت نمى دانم كدام نعمتت را شكرگزارم؟
... آيا آن هنگام كه به فضل و بخششت از من خشنود شده، و گذشته هايم را بر من مى بخشايى ؟
... يا آن گاه كه با آغاز كردن كرم و احسان بر عفو و بخششت مى افزايى ؟

امام رضا (ع) فرموده است :

« نماز صله (پيوند ) و موهبتي  است از طرف خداوند مهربان براي بنده از راه رحمت و عنايت. نماز، مطالبه و وصال راه رسيدن بنده به سوي خداوند است البته هرگاه با ثبت خالص وارد نماز شود، وبا تعظيم واجلال هر چه بيشتر براي خداوند تكبير گويد ، وقرائت را با ترتيل بخواند و با خشوع ركوع را به جا آورد و با تواضع سر از ركوع بردارد و با ذلت و خضوع سر به سجده گذارد، و با اخلاص درحالي كه اميد به رحمت خدا دارد تشهد خواند سپس نمازش را با رغبتي تمام با اميد به رحمت بيكران الهي، سلام دهد و به پايان رساند و در حال بين ترس و اميد، فريضه الهي را به انجام رساند پس هرگاه كسي نماز با چنين آداب و شرايطي به جا آورد، حق نماز را ادا كرده است. »

گوته می گوید :اگرچه ما همواره از قرآن روی برمی گردانیم و در همان مرحله ی اول از آن اظهار تنفر می نماییم اما آن خیلی زود ما را به سوی خود جذب كرده و شگفت زده می نماید ودر نهایت مارا وادار می كند كه در مقابل آن سر تعظیم و احترام فرود آوریم. سبك واسلوب قرآن و هماهنگی و توافق آن بامحتوا وهدفش محكم و استوار،بسیار عالی و باشكوه،با هیبت وسرسام آور و دارای رفعتی حقیقی و ابدی است.. . ازاین رو این كتاب در تمام زمانها،تأثیری نیرومند از خود به جای می گذارد .

ولتر می گوید:اگر تمام قرآن را از اول تا آخر آن بخوانید،یك كلمه ی كودكانه در آن نخواهید یافت.قرآن در حقیقت مجموعه ای است از پندهای اخلاقی،دستورهای دینی،راز ونیاز به درگاه خداوند،تحذیر و تشویق جهانیان و شرح سرگذشت فرستادگان خدا.

توماس كارلایل می گوید:قرآن اساس تشریع برای هر زمان و مكان و سرچشمه ی احكام قضایی و قانون متبع در امور زندگی بوده و راه زندگی سعادتمندانه ای را برای پیروان خود روشن می سازد.یكی از مزایای قرآن كه دقت آن باعث دهشت واعجاب من شده است،این است كه در جمله هایی كوچك به بعضی از حقایق بزرگ اشاره نموده است .

                                     بقیه در ادامه مطلب

كسى كه در انتظار آن مصلح بزرگ است،

بايد در خود زمينه ‏هاى صلاح را آماده كند 

و كارى كند كه بتواند براى تحقق صلاح بايستد.

برای آمدنت انتظار کافی نیست

دعا و اشک ودلی بی قراکافی نیست

تمامی هر چه شراب است غیرچشمانت

 برای مستی چشمی خمار کافی نیست