واسه اون گنبد زرین

پشت كوه‌های خراسون مرقد پاكتو دیدن

واسه او صحن مطهر تو غروب كنار ایوون

واسه كفترای معصوم كه تو آسمون می‌گردن

واسه آدمای مغموم كه میان، دخیل می‌بندن

نامش سید یونس و از اهالی آذرشهر آذربایجان بود. به قصد زیارت هشتمین امام نور، راه مشهدمقدس

را در پیش گرفت و بدانجا رفت، اما پس از ورود و نخستین زیارت، همه پول او مفقود شد و بدون خرجی ماند.

ناگزیر به حضرت رضا، علیه ‏السلام، توسل جست و سه شب پیاپی در عالم خواب به او دستور داده شد

که خرج سفر خویش را از کجا و از چه کسی دریافت کند و از همین جا بود که داستان شنیدنی زندگی‏ اش

پیش آمد که بدین صورت نقل شده است.

خود می‏گوید: پس از مفقود شدن پولم به حرم مطهر رفتم و پس از عرض سلام گفتم:

«مولای من! می‏دانید که پول من رفته و در این دیار ناآشنا، نه راهی دارم و نه می‏توانم گدایی کنم و جز به

شما به دیگری نخواهم گفت.»

به منزل آمده و شب در عالم رؤیا دیدم که حضرت فرمود: «سید یونس! بامداد فردا، هنگام طلوع فجر برو

دربست پایین خیابان و زیر غرفه نقاره ‏خانه، بایست، اولین کسی که آمد رازت را به او بگو تا او مشکل

تو را حل کند.»

امروز، جمعه است

و من،‌هیچ توقعی ندارم،

جز ظهور تو!...‌
این را قبول دارم که کم و کاستی، سراسرِ کوله پشتیِ اعمالم را گرفته!...‌
اما وعده ی خداوند که شاید و... اما و... اگر... ندارد!...‌
و شاید این، تنها و زیباترین توقعی است که منتظر تو می تواند داشته باشد!...‌‌
«یا مولای یا صاحب الزمان!...

«هذا یوم الجمعه و هو یومک المتوقع فیه ظهورک»‌‌
سلام جمعه ی ما از جانب جناب سلمان فارسی تقدیم می شود به محضر امام زمان!...‌‌
سلام!...

جمعه ها دلم بی قراری می کند!..‌

الهم عجل لولیک الفرج 

بيمار مي شوم که پرستاري ام کني
خود را زمين زدم که هواداريم کني
گوشم پر از نصيحت و حرف است اي رفيق
من آمادم که رفع گرفتاريم کني
گفتي تو سنگدل شده اي خب شدم ولي
نزد تو آمدم که قلم کاريم کني