در سال قحطی ، صاحبدلی پریشان حال ،

غلامی را دید که بسیار شادمان بود .

پرسید : چطور در چنین وضعیتی شادمانی می کنی ؟!

گفت : من غلام اربابی هستم که چندین گله و رمه دارد

و تا وقتی که برای او کار میکنم روزی مرا می دهد 

صاحبدل به خود گفت :

شرم دارم که یک غلام به اربابی با چند گوسفند توکل کرده

و غم به دل راه نمی دهد ؛

و من خدایی دارم که مالک تمام دنیاست

و نگران روزگارم هستم ...!

حاج آقا رحيم ارباب نقل کرده اند:

يك شب من از اتاقم به قصد وضو به صحن مدرسه آمدم

كه نماز شب را بخوانم وقتي از اتاق بيرون آمدم ديدم

صداي همهمه اي مي آيد هر چه نگاه كردم ديدم همه جا

خاموش است ولي از همه جا و درختان و در و ديوار نجوايي

كه مانند ذكر بود به گوش مي رسيد. رفتم وضوخانه

ديدم آن جا هم صدا مي آيد، تعجب كردم كه اين

صداي ذكر از كجاست؟ آمدم در ايوان نماز بخوانم

متوجه شدم كه مرحوم آخوند كاشي در قنوت  نماز وترشان

ذكر مي گويند و گريه مي كنند و در و ديوار هم

اذكار را با او تكرار مي كنند. من همينطور ايستادم

و به او نگاه كردم تا نماز صبح شد...

فردا نزد ايشان رفتم

و ماجراي ديشب را براي ايشان بازگو نمودم

آخوند فرمودند خودتان شنيديد؟ گفتم بله

فرمودند :خداوند به شما عنايتي كرده است كه شنيده اي

ﭘـــﺲ ﺍﺕ ﻧﻤـــﯽ ﺩﻫﻢ..

ﺑـــﻪ ﻫـــﯿﭻ ﺳﺎﻋــــﺘﯽ

ﺑـــﻪ ﻫﯿـــﭻ ﺩﻗﯿﻘـــﻪ ﺍﯼ

ﺑـــﻪ ﻫﯿـــﭻ ﻗﯿﻤﺘــــﯽ !

ﺳﺨﺖ ﭼﺴﺒﯿــــﺪﻩ ﺍﻡ ﺗﻤﺎﻣــــﺖ ﺭﺍ

ﻣﮕــر ﺗو را ﺳـــــﺎﺩﻩ ﺑﺪﺳــــﺖ آﻭﺭﺩﻡ ...

ﮐﻪ راحـــــت ﺍﺯ ﺩﺳﺘــــﺖ ﺑﺪهــــم ...

مردی در حالی كه به قصرها و خانه های زيبا مينگريست

به دوستش گفت:  وقتی اين همه اموال رو تقسيم ميكردن

ما كجا بوديم؟  دوستش دست او را گرفت و به بيمارستان برد

و گفت:  وقتی اين بيماريها رو تقسيم ميكردن

ما كجا بوديم!!! 

خدايا واسه داده ها و نداده هات شكر

خدایا فقط  تنی سالم ،خیالی راحت

و یک خبر خوش که آقامون مهدی بیاد

نصیبمون کن...